ΕΟΡΤΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ; Για ποιο λόγο; Ρωτάτε – απαντούμε

Ρωτάτε – Απαντούμε:

Γιατί τελείτε λατρευτικές εκδηλώσεις προς την Φύση;

Διότι ανέκαθεν ο άνθρωπος εκδήλωνε τον σεβασμό του προς την Φύση, από την οποία αντιλαμβανόταν ότι του παρείχε τα πάντα, με τελετές υμνωδίας και λατρείας. Το πόσο καθοριστικά έχει ταυτιστεί η Φύση με την λατρεία προς αυτήν, γίνεται αντιληπτό απ’ την επιβίωση του όρου στο καθημερινό μας λεξιλόγιο: Ο σύνθετος όρος φυσιο-λατρεία και τα παράγωγά του κατά την εποχή μας («φυσιο-λατρικοί» όμιλοι, «φυσιο-λάτρες», «φυσιο-λατρικοί» εορτασμοί κοκ), οφείλονται στις λατρευτικές εκδηλώσεις προς την Φύση τις οποίες απ’ την αυγή της ύπαρξής της τελούσε η ανθρωπότητα.

Μέσα από τις τελετές αυτές, η εκλογικευμένη αντίληψη περί της αναγκαιότητας της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, λαμβάνει στο επίπεδο της ατομικής και συλλογικής συνείδησης διαστάσεις ψυχικής και ολιστικής (οικολογικής) προσέγγισης. Στις αγροτικές κοινότητες και στις αρχαίες κοινωνίες, η ψυχική προσέγγιση ενίσχυε ανέκαθεν την ορθολογιστική στην πορεία συνειδητοποίησης του ανθρώπου για την κατανόηση του φυσικού περιβάλλοντος και τον σεβασμό του γι αυτό.

Ξέρουμε ότι η λατρεία αφορά πρωτόγονα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης. Κατ’ επέκταση, η λατρεία της φύσης δεν αποτελεί ανιμισμό ή ειδωλολατρία;

Αν η λατρεία αφορά πρωτόγονα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης, τότε η ανθρωπότητα θα πρέπει να βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρωτόγονο στάδιο αφού όλοι είμαστε κατά καιρούς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, λάτρεις. Είτε λάτρεις κάποιου προσώπου (λ.χ. της αγαπημένης / του αγαπημένου μας), είτε λάτρεις κάποιας ιδέας (λ.χ. της ελευθερίας), είτε λάτρεις ενός ενστίκτου (λ.χ. του έρωτα), είτε λάτρεις της φύσεως (φυσιο-λάτρες) κλπ.

Ένας σημερινός ύμνος στον Έρωτα, όταν αυτός προσωποποιείται στη μορφή π.χ. του εύχαρη νεανία με τη φαρέτρα και τα βέλη, ή στην Ελευθερία όταν αυτή προσωποποιείται στη μορφή μιας ωραίας και δυναμικής γυναίκας, σε τι διαφέρει από έναν ύμνο στην Γαία όταν αυτή προσωποποιείται λ.χ. στη μορφή της Δήμητρας; Τον σύγχρονο ποιητή ο οποίος απευθύνεται σε δεύτερο πρόσωπο στον Έρωτα σαν να είναι υπαρκτή οντότητα εξυμνώντας τις χάρες του, προσκαλώντας τον να έρθει ή ζητώντας να τον συντροφεύσει στη μοναξιά του, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε ανιμιστή και ειδωλολάτρη; Όταν ο ποιητής απευθύνεται σε δεύτερο πρόσωπο στην Ελευθερία σαν να είναι φυσική οντότητα, την οποία μάλιστα την αναγνωρίζει από την όψη της «που με βία μετράει τη γη», είναι ανιμιστής και ειδωλολάτρης; Όταν συγκινούμαστε εμείς οι υπόλοιποι από τα έργα αυτά των ποιητών που προσωποποιούν ένστικτα, συναισθήματα, έννοιες, ιδέες και φυσικές δυνάμεις σαν να είναι οντότητες, είμαστε ανιμιστές και ειδωλολάτρες;

Αν όχι, τότε υπό ποίαν έννοια είναι ανιμιστής ή ειδωλολάτρης εκείνος ο οποίος προσωποποιεί εξυμνώντας την Γαία;

Αν ναι, τότε μήπως εντέλει είμαστε όλοι μας «ανιμιστές», «παγανιστές» ή «ειδωλολάτρες» και δεν το έχουμε καταλάβει;

Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε την λατρεία απέναντι στην Φύση;

Με τη συμπεριφορά μας, την ευαισθησία μας και τον σεβασμό προς αυτήν πάνω απ’ όλα. Με τη συμμετοχή μας στις διάφορες εκδηλώσεις για την προστασία της (όπως λ.χ. η δενδροφύτευση του Σέιχ Σου απ’ την Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης στην οποία συμμετείχαμε πολλοί από εμάς ατομικά).
Με το «να κοιμηθείς ένα μεσημέρι κάτω από έναν πλάτανο, να ξυπνήσεις στον ίσκιο του και να πιεις κρασί. Να γευματίσεις με ψωμί κι ελιές και κοιτώντας τον  γαλανό ουρανό, ν’ ακούς το κελάηδισμα των πουλιών και το κελάρυσμα του ρυακιού.  Πώς να μην νοιώσεις τότε την ύπαρξη του θείου μέσα σου και πώς να μην λατρέψεις την φύση, το δέντρο, το ποτάμι, το φως……
Πώς να μην νοιώσεις ΑΝΘΡΩΠΟΣ»!*

Οι πρόγονοί μας «την Φύση δεν τη θεοποιούσαν επειδή ήταν πρωτόγονοι, ούτε επειδή τα δέντρα προσέφεραν ευχάριστο… ντεκόρ. Θεοποιούσαν τη Φύση επειδή έβλεπαν πόσο αλληλένδετη ήταν με τον κύκλο της  ζωής τους».*
…………………………..* βλ. συζήτηση με σχετικό θέμα στο Άλσος (12830)

Ούτως ή άλλως πολλοί άνθρωποι νιώθουν όμορφα μέσα στη φύση σύμφωνα με το παραπάνω παράδειγμα. Σημαίνει πως όλοι αυτοί είναι και «λάτρεις»;

Το λατρευτικό συναίσθημα δεν είναι παρά συναίσθημα ερωτικό σε πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, έννοιες, ιδέες, τις ιδιότητες των οποίων ενδύανε οι πρόγονοί μας με θεϊκό απαύγασμα έτσι ώστε να αποκτούν ιερότητα (σεβασμό). Το ίδιο ισχύει και για την λατρεία της Φύσεως, το ερωτικό (λατρευτικό) συναίσθημα προς την οποία οδηγεί στη θεοποίησή της.

Κάνουμε όμως λάθος αν πιστεύουμε ότι έτσι το αντιλαμβάνεται η πλειονότης των ανθρώπων γύρω μας γιατί οι περισσότεροι έχουν χάσει τη σύνδεση με τις αρχέγονες πηγές που μας γέννησαν. Για τους περισσότερους, η επαφή τους με τη φύση εξαντλείται στο να πάνε εκδρομή για να περάσουν καλά και ξέγνοιαστα, και στην καλύτερη περίπτωση να την θαυμάσουν.

Εμείς όμως δεν μιλούμε απλώς για θαυμασμό. Μιλούμε για λατρεία (έρωτα)!

Λατρεία και έρωτας για την Γαία, σημαίνει να την νοιώσουμε όπως οι πρόγονοί μας: ως Μεγάλη Μητέρα, δηλ. ως ζωντανό οργανισμό απ’ τον οποίο δεν είμαστε αποκομμένοι και αλαζονικά αυτόνομοι αλλά αποτελούμε τέκνα – γιατί μόνον έτσι ίσως ν’ αρχίσουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε ότι αποτελούμε οργανικό μέρος του όλου της, σύμφωνα και με τη σχετική θεωρία του J. Lovelock που μιλάει για την γη ως πολύπλοκο, ζωντανό και αυτοκυβερνώµενο οργανισµό.

Πιστεύετε ότι δεν χρειάζεται αφύπνιση για να την δούμε έτσι; Ότι το θεωρεί δεδομένο ο κόσμος; Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η πλειονότητα γύρω μας την βλέπει με το βλέμμα του αρπακτικού, σαν κονκισταδόρες έτοιμοι με την πρώτη ευκαιρία να ασελγήσουν στο κορμί της. Καμιά αίσθηση ιερότητος (σεβασμού) γι αυτήν, καμία αίσθηση οργανικής σύνδεσης μαζί της.

Ναι αλλά τι χρειάζονται οι σπονδές, οι προσφορές προς την φύση και τα άλλα παρεμφερή «ιεροπρακτικά»;

Όπως γράφει ένας φίλος «έμαθα από τον παππού μου να μην τρώγω και να μην πίνω αν δεν προσφέρω πρώτα μέρος του αγαθού που πρόκειται να γευτώ στην μητέρα γη. Μισό ποτήρι στη γη και μισό για μένα. Κομμάτι ψωμί στη γη και το υπόλοιπο της φέτας σε μένα».* 

Αν αυτό δεν είναι σπονδή προς την γη, προσφορά σ’ αυτήν και εντέλει μορφή Ιεροπραξίας, τότε τι άλλο είναι; Αν αυτό δεν μαρτυρεί την επιβίωση των πανάρχαιων προγονικών αξιών και πρακτικών δια μέσου των αιώνων μέχρι τις μέρες μας, τότε τι άλλο μαρτυρεί;

«Το να ρίξουμε μερικές σταγόνες οίνου προς τιμήν των Θεών, μας εντάσσει στην ίδια ομάδα των Ελλήνων που έκαναν το ίδιο από χιλιάδες χρόνια ως σήμερα. Αυτός είναι ο βασικός κρίκος της ελληνικής λατρείας».* Όπως αναφέρει ο Walter Burkert «όταν οι Έλληνες ιερουργούν, νοιώθουν πως επαναλαμβάνουν αυτό ακριβώς που έκαναν οι πρόγονοί τους από πολλές γενιές».*
……………………………………………………………………………………,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,* βλ. ο.π.

Γιατί σώνει και καλά συνδέετε τον απαιτούμενο σεβασμό προς την φύση με την ελληνικότητα;

Για παρόμοιους πάνω κάτω λόγους που συνδέουν πολλοί τον απαιτούμενο σεβασμό προς την φύση με την αίσθηση που έχουν γι αυτήν οι Ινδιάνοι. Προβάλλοντας π.χ. – πολύ σωστά – τα λόγια του Μεγάλου Αρχηγού των Σιου προς τον πρόεδρο των Η.Π.Α ή άλλα αξιόλογα της αυτής φιλοσοφίας κείμενα.

Όμως,
δεν είναι μήπως αντιφατικό το προσπαθούμε να καταλάβουμε εγκεφαλικά την αίσθηση των Ινδιάνων για την Γη όταν έχουμε εδώ, πλάι μας και μέσα μας, τους ορφικούς ύμνους για την Γαία αλλά τρέφουμε παντελή άγνοια;

Ζούμε σε έναν τόπο όπου οι πρόγονοί μας όχι μόνο σεβόντουσαν την Γαία αλλά την λάτρευαν σαν να ήταν ζωντανή, και κάτι παραπάνω: ως ολοζώντανη Θεά που τους προσφέρει απλόχερα τα αγαθά της. Όταν όμως έχουμε άγνοια για την αίσθηση που είχαν οι Έλληνες για την Γαία και την Φύση, μια άγνοια που οφείλεται στο ότι ποτέ δεν υποψιαστήκαμε την θέαση που είχαν οι Έλληνες για τον κόσμο, πώς να καταφέρουμε να κατανοήσουμε την ιερότητα που προσέδιδαν στα πράγματα; Πώς να καταλάβουμε ότι δεν χρειάζεται καν να προσφεύγουμε στην ινδιάνικη αντίληψη για να κατανοήσουμε τον οφειλόμενο σεβασμό προς την Γαία, όταν η ίδια αυτή αντίληψη είναι κτήμα της δικής μας κουλτούρας και της πνευματικής κληρονομιάς μας; Ότι η ίδια αυτή αντίληψη κυριαρχεί στα πνευματικά μας γονίδια, τα οποία όμως αδιαφορούμε να αναδείξουμε; Όταν παρόμοια ιερότητα προς την γη που διακατέχει την ινδιάνικη θέαση, αποτελεί την ουσία και το επίκεντρο και της δικής μας κοσμοθέασης, για την οποία όμως τρέφουμε πλήρη άγνοια; Την οποία ποτέ δεν προβάλλουμε αλλά αντιθέτως, δεχόμαστε την κατασυκοφάντησή της ως «ειδωλολατρική»;

Πώς εντέλει να καταφέρουμε να καταλάβουμε την προγονική ελληνική ψυχή;

Γιατί το λέτε αυτό; Ο πλούτος γνώσεων για την αρχαία Ελλάδα δεν είναι αρκετός για να καταλάβουμε τους αρχαίους Έλληνες;

Δεν αρκεί μόνον η γνώση για να κατανοήσει κάποιος την αρχαία Ελλάδα. Χρειάζεται κάτι που προσιδιάζει στην ψυχική επαφή και που πάρα πολλοί άνθρωποι το αντιλαμβάνονται όταν περπατούν σιωπηρά ανάμεσα στους πεσμένους κίονες ενός αρχαίου ναού ή αφεθούν στο μουρμουρητό ενός ρυακιού μια φθινοπωρινή μέρα μέσα στο δάσος ενός ελληνικού βουνού.

Δυστυχώς όμως, για τους περισσότερους ανθρώπους, το χριστιανοθρεμμένο παρελθόν μας ορθώνεται εμπόδιο. Διότι με την παιδεία με την οποία είμαστε γαλουχημένοι αρνούμαστε να δεχθούμε τις έννοιες «ιερό δάσος», «ιερό άλσος», «ιερή πηγή». Η λογική μας αρνείται να απευθυνθεί στη γη αποκαλώντας την «Γαία θεά, μήτερ μακάρων θνητών τ’ ανθρώπων, έδρανον αθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη», αρνείται να απευθυνθεί στη Φύση μιλώντας την σαν να είναι ζωντανή (που είναι έτσι κι αλλιώς με τόση ζωή που επί εκατομμύρια χρόνια φέρει μέσα της), λέγοντάς της «λίττομαί σε συν ευόλβοισιν εν ώραις, ειρήνην, υγιείαν άγειν, αύξησιν απάντων»…**
……………………………………………………………………………………………………. ** Ορφικοί ύμνοι

Υποστηρίζετε δηλ. ότι η Γη είναι «ζωντανή οντότητα» που «απαιτεί» τελετές;

Είτε εντός είτε εκτός εισαγωγικών στο ρήμα, η Φύση απαιτεί σεβασμό. Η έλλειψη σεβασμού προς αυτήν, οδηγεί στη διατάραξη της ισορροπίας των στοιχείων που την απαρτίζουν με συνέπειες τραγικές όχι μόνο για τα άλλα έμβια είδη αλλά και για το δικό μας.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι μέσω των τελετών, ο άνθρωπος αντιλαμβάνονταν την Γαία ως ζώντα οργανισμό και την λάτρευε ως σκεπτομορφή με αυθύπαρκτη  συνειδητότητα, ως Μεγάλη Μητέρα, δεχόμενος ότι κι ο ίδιος γεννήθηκε από τα σπλάχνα της και άρα αποτελεί μέρος του όλου της. Πράγμα που αύξανε τον σεβασμό του γι αυτήν και την ευαισθησία του για την προστασία της, ενισχύοντας παράλληλα την ποιητική του αίσθηση προς την ζωή.

Το πόσο εξαιρετικά σημαντική είναι αυτή η οπτική, μας το υπενθυμίζουν στις μέρες μας ο James Lovelock, η Ελισάβετ Σαχτούρη, ο James Kirchner, η Lynn Margulis και όλοι οι άλλοι επιστήμονες που ανέδειξαν την Θεωρία της Γαίας ως ζωντανό, πολύπλοκο και αυτοκυβερνώµενο οργανισµό που μέσω της ομοιόστασης, της ομοιόρησης και των μηχανισμών ανάδρασης, είναι σαν να ελέγχει συνειδητά το περιβάλλον της. Οι ερμηνείες αυτές της Γαίας αποτελούν πια μέρος της καθιερωμένης βιολογίας, έχοντας αναγάγει πλέον την αρχική Θεωρία της Γαίας σε Επιστήμη της Γαίας.

Η θεωρία της Γαίας αποτελεί επιστημονική θεώρηση. Γιατί την συνδέετε με τις τελετές προς την φύση;

Διότι αυτήν τη σύγχρονη επιστημονική θεώρηση, οι αρχαίοι λαοί την αντιλαμβάνονταν ενδόμυχα διατηρώντας βιωματική σχέση με την φύση ενώ οι Ίωνες φυσικοί, αξιοποιώντας το λατρευτικό υπόβαθρο των αρχαίων Ελλήνων, ανέδειξαν την σχέση αυτή σε φιλοσοφική κοσμοθέαση δημιουργώντας την ερευνητική σκέψη και δίνοντας ώθηση στις επιστήμες. Στην ελληνική σκέψη, όπως γνωρίζετε, στηρίχθηκε ο διαφωτισμός για να αναπτυχθούν οι επιστήμες και να βγει η ανθρωπότητα από τα σκοτάδια του θεοκρατικού μεσαίωνα.
Το δε υπόβαθρο της ελληνικής σκέψης, δεν ήταν άλλο παρά η μυθολογική αλληγορία και η φιλελευθεριότητα της λατρευτικής αντίληψης των αρχαίων Ελλήνων, αδιάσπαστα ενωμένη με τις αντίστοιχες τελετές.

Από τη στιγμή όμως που έπαψαν οι εκδηλώσεις τιμής προς την Γαία, από τη στιγμή που κάθε εκδήλωση λατρείας προς την Φύση συκοφαντήθηκε, στιγματίστηκε ως «ειδωλολατρική» και απαγορεύτηκε, ο άνθρωπος άρχισε σταδιακά να αποστασιοποιείται απ’ αυτήν, θεωρώντας την Φύση και την Γαία απλώς ως μέσα για κατάκτηση, καταπάτηση και στυγνή εκμετάλλευση με συνέπεια τα σημερινά τραγικά οικολογικά αποτελέσματα.

Υποστηρίζετε δηλ. ότι η έλλειψη τελετών ευθύνεται για τα οικολογικά προβλήματα της εποχής μας;

Υποστηρίζουμε ότι το να ξαναδούμε μ’ αυτά τα μάτια την Γαία και την Φύση, αποτελεί έναν τρόπο για να νοιώσουμε την ιερότητά της σε μια προσπάθεια – ανάμεσα σε πολλές άλλες – να αναστρέψουμε το ρεύμα της οικολογικής υποβάθμισης. Διότι αν συνέχιζε να πράττει η ανθρωπότητα αυτό που έπρατταν οι πρόγονοί μας, αν συνέχιζε να υμνεί την Φύση ως Θεά, την Γαία ως Μεγάλη Μητέρα (με τις μορφές που της απέδιδε στη διάρκεια των αιώνων), αν συνέχιζε να κάνει τελετές λ.χ. για τις ισημερίες και τα ηλιοστάσια χαιρετίζοντας τις αλλαγές της φύσεως, ίσως να μην φτάναμε ποτέ σ’ αυτό το σημείο της οικολογικής υποβάθμισης.

Διότι αν όλοι εμείς, οι «κοινοί πολίτες», διακατεχόμασταν από αυτήν τη λατρευτική τάση προς την Γαία όπως οι πρόγονοί μας, δεν θα τολμούσαν τόσο εύκολα να ασκήσουν την ασχήμιά τους όσοι την επιβουλεύονται και όσοι την αντιμετωπίζουν ως «φέτες» για τα συμφέροντά τους.

Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να εμποδίσει η λατρεία της Φύσης όσους την επιβουλεύονται;

Διότι κάθε μορφή δημόσιας τελετής, όταν γίνεται εκούσια, επιδρά στη συλλογική συνείδηση. Όταν ένας λαός λατρεύει την Φύση και το δείχνει μέσω δημοσίων τελετουργιών, έχει και αντίστοιχη συμπεριφορά, τουλάχιστον πιο φιλική απέναντί της. Και σίγουρα αλλιώς αντιμετωπίζει τους υβριστές της.

Διότι μια κοινωνία που λατρεύει την Φύση, που δέχεται ότι κάθε λίμνη και κάθε πηγή έχει ψυχή (τις Ναϊάδες νύμφες να κολυμπούν και να παίζουν στις όχθες),   ότι κάθε δάσος και κάθε δέντρο έχει τη δική του ψυχή (τις Αμαδρυάδες νύμφες να παιχνιδίζουν ανάμεσα στα φυλλώματα), τότε αυτή η κοινωνία έχει και αντίστοιχη συμπεριφορά, κι αλλιώς αντιμετωπίζει τους υβριστές της μάνας Γης. Γιατί όποιος ασχημονούσε στο κορμί της θα βρισκόταν στην περιφρόνηση όλων, και νομικώς και κοινωνικώς και ηθικώς. Δεν θα γινόταν παράδειγμα προς μίμηση αλλά προς αποτροπιασμό διότι η πράξη του θα προξενούσε σε όλους την αίσθηση του άγους, όπως κάθε πράξη μιασματική. Και ο ίδιος θα υπόκειντο σε καθαρμό, θα ενέπιπτε δηλαδή επισήμως στην κατηγορία του καθάρματος. Οι αξίες είναι που φτιάχνουν μια κοινωνία υγιή, κι όταν αυτές απεμπολούνται, και μάλιστα βίαια όπως βίαια εξερριζώθησαν και απεμπολήθηκαν οι ελληνικές αξίες προ μερικών εκατοντάδων ετών, η κοινωνία οδηγείται στη νοσηρότητα – όπως και οδηγήθηκε.

Γιατί επικεντρώνεστε στην Φθινοπωρινή Ισημερία;

Διότι οι Ισημερίες (σπορά και άνθηση) και τα Ηλιοστάσια (γέννηση και καρποφορία), συνδεόμενα με τις αλλαγές των εποχών και εντέλει με την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου, εορτάζονταν ανέκαθεν από τις ανθρώπινες κοινωνίες οι οποίες κατ’ αυτόν τον τρόπο χαιρέτιζαν τελετουργικά τις αλλαγές της Φύσεως, νοιώθοντας και οι ίδιοι μέρη – υποσύνολα του όλου της.
Δεν είναι τυχαίο που η ημέρα της Εαρινής Ισημερίας – 21^η Μαρτίου – έχει διεθνώς καθιερωθεί από την UNESCO (με πρωτοβουλία της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων) ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, αφού οι εκδηλώσεις αυτές προς τιμήν της Φύσεως πραγματώνονταν συνήθως μέσα από ποιητικά δρώμενα (υμνωδίες).

Θεσμοθετούμε την εορτή των Ισημεριών στην Θεσσαλονίκη κάνοντας έναρξη με την Φθινοπωρινή Ισημερία και συνεχίζοντας την άνοιξη με την Εαρινή.

Πιστεύετε ότι η καθιέρωση και θεσμοθέτηση αντίστοιχων εορτών θα συμβάλλει στην προστασία της Φύσης;

Πεποίθησή μας είναι ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να επανεύρει τους βιωματικούς και ψυχικούς δεσμούς του με την μητέρα Φύση, ειδικά ετούτη την χρονική στιγμή που η πλανητική ισορροπία βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Είναι η οδός που θα τον επιτρέψει να αντιληφθεί την αμεσότητα που τον συνδέει μαζί της ως μέρος της ολότητάς της, συμβάλλοντας έτσι στη συνειδητοποίηση του αγώνα που απαιτείται για την προστασία της. Παράλληλα – και άρρηκτα ενωμένα με το παραπάνω – πιστεύουμε ότι θα πρέπει να επανασυνδεθούμε με τις ελληνικές αξίες μέσω εορτών και τελετών που αναδεικνύουν τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας.

Προκειμένου να συμβάλλουμε στην κατεύθυνση αυτή, καθιερώνουμε όπως είπαμε από φέτος την θεσμοθέτηση εορταστικών εκδηλώσεων με επίκεντρο τις Ισημερίες. Ως έναρξη αυτών των εκδηλώσεων επιλέξαμε την φετινή Φθινοπωρινή Ισημερία και ως τόπο των εκδηλώσεων το δάσος Κουρί (στο σημείο Δύο Βρύσες), λόγω της ομορφιάς του φυσικού τοπίου αλλά και λόγω της εύκολης πρόσβασης απ’ τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής να το επισκεφθούν χωρίς ιδιαίτερο κόπο.

Πληροφορίες για την περιοχή και για την εκδήλωση θα βρείτε κάνοντας ΚΛΙΚ εδώ

Σε τι συνίστανται οι εκδηλώσεις;

Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν μελοποίηση ορφικών ύμνων με τη συνοδεία αρχαίων  μουσικών οργάνων, ποιητικές απαγγελίες με θέμα την εποχή του φθινοπώρου, μουσικούς αυτοσχεδιασμούς σε παραδοσιακούς (απολλώνιους και διονυσιακούς) ρυθμούς, απαγγελίες αρχαϊκών ύμνων, καλλιτεχνικά δρώμενα σχετιζόμενα με την ελληνική παράδοση της Φθινοπωρινής Ισημερίας (Νύμφες των δασών, Αρπαγή της Περσεφόνης, Δήμητρα και Κόρη, αναφορά στα Ελευσίνια και στα Καβείρια Μυστήρια της Θεσσαλονίκης), καθώς και αναπαράσταση των αρχαίων ελληνικών τελετουργιών προς τιμήν της Φύσεως.
Η βραδιά θα κλείσει με συμπόσιο, ζωντανή μουσική και χορό με τη συμμετοχή όλων των παρευρισκόμενων και με την συνοδεία άσκαυλου (γκάιντας), πλαγίαυλου, τύμπανων κλπ.

Πληροφορίες για το ακριβές περιεχόμενο του προγράμματος θα βρείτε κάνοντας ΚΛΙΚ εδώ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
(ο κατάλογος των συμμετεχόντων φορέων παραμένει ανοιχτός σε όσους φορείς συνεχίζουν να δηλώνουν συμμετοχή).

Επιτροπή Προμηθείων 2008

Πολιτιστικός Σύλλογος ΑΠΟΛΛΩΝ

Σχολή Αριστοτέλους ΜΙΕΖΑ

Αρχαιοπρεπές άγημα ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ

Σύνδεσμος Σκεπτικιστών Ελλάδος

Οι Φίλοι του Επίκουρου

Ελληνικό Ανανεωτικό Ρεύμα Ν. Θεσσαλονίκης

Εθνική Ιστορική Εταιρεία ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ

Advertisement