Φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας; Ναι, καλά!

Από Σταύρο Αργυριάδη

Ημερομηνία: Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Τουλάχιστον αγανάκτηση νοιώθει ο κάθε έλληνας φορολογούμενος πολίτης όταν διαβάσει την χθεσινή αλαζονική, προκλητική και προσβλητική για την Ελληνική Δημοκρατία (αλλά και για την κοινή νοημοσύνη) ανακοίνωση της «Διαρκούς Συνόδου» των ορθόδοξων θεοκρατών αναφορικά με την ελαφρότατη φορολόγηση της κολοσσιαίας ακίνητης περιουσίας τους που τόλμησε δειλά – δειλά να αναγγείλει το Ελληνικό Κράτος.

Οι εκτός τόπου (προφανώς συγκάτοικοι του «Θεού» τους στο επέκεινα) και χρόνου (εμφανώς ζώντες ακόμα στον βυζαντινό μεσαίωνα) θεοκράτες, πουλάνε κυριολεκτικά τρέλλα και μάλιστα στην εποχή ακριβώς που όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί ζούμε υπό την απειλή ότι η ελληνική οικονομία κινδυνεύει άμεσα από χρεωκοπία. Αφού αρχικά αυτοδιαφημίζονται για εκατομμυριοστή φορά ως κοινωνικοί ευεργέτες και φιλάνθρωποι (και καλά κάνουν αφού κανείς έως τώρα δεν τους έχει καθίσει κάτω και να τους ρωτήσει α) γιατί επιμένουν να υποκαθιστούν σώνει και καλά το σύγχρονο κοινωνικό ευρωπαϊκό κράτος και, κυρίως β) γιατί μονοπωλούν αυτόν τον εντελώς αυθαίρετο ρόλο, αφού ο οποιοσδήποτε άλλος φορέας με επί δύο σχεδόν αιώνες ογκώδη οικονομική ενίσχυση από την Πολιτεία, οπωσδήποτε θα έκανε πολλαπλάσιες αγαθοεργίες), συνεχίζουν με ένα κρεσέντο παραλογισμού το οποίο προσπαθούν να παρουσιάσουν ως επιχειρηματολογία.

Με λίγα λόγια, οι θεοκράτες μας ανακοινώνουν ότι, μόνο και μόνο επειδή είναι πολύ καλοί άνθρωποι, κάνουν τελικά την χάρη στο Ελληνικό Κράτος να του επιτρέψουν (μόνο βεβαίως για την τρέχουσα χρονιά! «για το έτος 2009 και μόνο»!) να τους φορολογήσει. Και το Ελληνικό Κράτος, αμήχανο και φοβισμένο κάθεται και τους ακούει, την ώρα που αυτή του η μη αντίδραση δημιουργεί αυτομάτως, στα πλαίσια της εκ του Συντάγματος επιβαλλόμενης ισονομίας, δικαίωμα ΣΕ ΚΑΘΕ φορολογούμενο φυσικό ή νομικό πρόσωπο να διαλέγει ποιον φόρο θα πληρώνει και ποιον όχι.

Το εξωφρενικότερο σημείο της ανακοίνωσης της «Διαρκούς Συνόδου» των ορθόδοξων θεοκρατών βρίσκεται ωστόσο στην πρώτη παράγραφό της, όπου δηλώνεται προκλητικά ότι έρχονται «αρωγοί στην ανακούφιση του λαού» αν και «δεν φέρουν ευθύνη» για τις «δύσκολες περιστάσεις της κοινωνίας». Ποιοι; Αυτοί που από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους αποτελούν την μεγαλύτερη και αγριότερη ακρίδα που τρώει εκ των έσω την οικονομία, σταθερά φτωχαίνοντάς την. Αυτοί που αποτελούν την μοναδική εν Ελλάδι οικονομική επιχείρηση που τα έσοδά της τα καρπούται εξ ολοκλήρου η ίδια, και μάλιστα αφορολόγητα, ενώ τα έξοδά της τα πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός!

Η Εκκλησία συνεπώς χρωστάει στην Εθνική Οικονομία και μάλιστα χρωστάει πολλά. Εξωφρενικά πολλά. Ήλθε η ώρα λοιπόν να εξετάσει επιτέλους η Εθνική Οικονομία το πώς μπορεί, στα πλαίσια του Δημοσίου Δικαίου που υπάγεται η Εκκλησία, να χρησιμοποιήσει ΑΜΕΣΑ τον συσσωρευμένο πλούτο που κακώς μέχρι σήμερα νέμονται οι θεοκράτες, με πραγματικά κοινοφελή τρόπο, δηλαδή προς μακροχρόνια στήριξη του καταρρέοντος (τουλάχιστον όπως ισχυρίζεται το ίδιο το Κράτος) συστήματος συντάξεων και υγείας.

Περιμένουμε από την νέα κυβέρνηση να τολμήσει επιτέλους αυτή την αυτονόητη μετακίνηση του δημόσιου πλούτου. Όπως περιμένουμε και το να θέσει, επιτέλους, οριστικά τους θεοκράτες εκτός του πολιτικού βίου κατά το δοκιμασμένο εδώ και πάνω από έναν αιώνα γαλλικό πρότυπο της «λαϊκότητας». Είναι καιρός πια να μεταπηδήσει η πατρίδα μας από τον βυζαντινό μεσαίωνα στην σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα και από την θεοκρατία στην Δημοκρατία.

Advertisement