NΟΣΤΙΜΟΝ ΕΛΛΑΝΩΝ ΗΜΑΡ υπό Στέφανου Κολέττα – Μέλανθου

,,,

Αήρ κατά φηγών εριθαλλέων μυρρόραντος εμπεσών   Ολύμπω ηλιβάτω όρεϊ, εν υλυέσσαις κλιτύσιν, ταις αλίου πεμφίδες ερνεσίπελποι εισορώσιν και Σελάνας μελιχόμειδον φάος χρύσεον παμφανόωντα μετ’ αστέρων ουράνων διιπετών εν αιθέρι. καύθις Ηώς πορφύρεη, θαύμα ιδέσθαι, εν ευδία και τεθαλυία εέρση ερνισικλάδοισιν χρύσιον έρνος. Ένθα δ’ ωδαί αοιδών τε αυλητών και αυλητρίδων αίνοι, κλέα Μουσών τε και χοροί Χαρίτων λιγυμόλπων, …………………………………………………. Νυμφών αοιδήν μελίγηριν, Αμαδρυάδων ηικόμων άλση, πατρώων ηρώων τε θεών και θεαινών περικαλέα τεμένη, ένθ’ ασπερχές ηδ’ ικάνουσι, χρόνου γ’ επελθόντος, πλήθη Ελλάνων εξ απείρου χώρας τε και νήσων αμφιρύτων, οι πυκινά φρονέοντες, άμα δ’ ειδότες ευ, πη πρακτέον ως νυν εύθετόν εστι ανακτήσαι, α όλωλεν ζόφος αιών, όσα δ’ υπό μελαίνης λαίλαπος πάνυ καπιτετρίφθη, θήκαι πατρώαι τε νηοί τ’ ηρία, σοφίη, έρος, λόγος, σηκοί τε σπόνδυλοι, βωμοί, κιόνων κράνη, στήλαι, τύμβοι, πάνθ’ υπό γαίαν πάτριον, εν πήμασι λυγροίσιν ολωλότα. Ίθι δη, μη εν σπουδή, αλλ’ εν φρονήσει πυκινή, ίομεν θυμώ ομοφρόνω ημείς αυτοί, πεφιλημένοι, ζητεύοντες πατρώων έδη, άμα δε θαρσαλέως ιαχήσωμεν: Ήιε Φοίβε, ήδιστε αοιδών, ανάκτησον σον φάος ανέσπερον! Πολύμητι Αθηνάα, επάνελθε αιδοία παρθένε, εις ον φιλείς τόπον! Ιαπετίδη Προμηθεύ, λύσον αλύσεων αργαλέων ερεβώδη δεσμά! Κόμισον δωρεάν πυρός ιρού και ζόφον απόπεμψον πατρώας γαίας. Όλβον καρδίης και φάος Ηόος άσπετον δός αύθις! Ελλάνων επανέτειλεν νόστιμον ήμαρ ιμερτόν, ήψατο φάος! Έλληνές εσμεν!Σοφίης τε παιδείης ημετέρης μετέχοντες αρετάς!

Ευωδιαστός αέρας τάραξε των δένδρων τα κλωνάρια   στις δασοσκέπαστες πλαγιές του δύσβατου Ολύμπου που τις θωπεύουν μέσ’ απ’ τα κλαδιά περνώντας ηλιαχτίδες και της Σελήνης το μειλίχιο φως χρυσό αστραποφέγγει μαζί με τ’ άστρα τ’ ουρανού που διασχίζουν τον αιθέρα Κι ύστερα -χάρμα οφθαλμών- η αυγή γλυκοανατέλλει με τη δροσιά χρυσίζοντας τα νιόθαλα βλαστάρια. Εδώ οι ωδές των αοιδών, των αυλητών, των αυλητρίδων ύμνοι ……………………………………………….. τα κλέα όλων των Μουσών και των αβρών Χαρίτων οι χοροί, …………………………………………….. Νυμφών τραγούδια ολόγλυκα κι Αμαδρυάδων καλλικόμων άλση, προγονικών θεών, ηρώων, θεαινών περίτεχνα τεμένη. Εδώ που απ’ όλες τις μεριές συνέχεια καταφθάνουν -έφτασε πια ο χρόνος- ………………………………………………. πλήθη Ελλήνων στεργιανών κι απ’ τα θαλασσονήσια που σκέφτονται με σύνεση και ξέρουν καλά τι κάνουν, πως ήρθε τώρα πια ο καιρός και πάλι ν’ ανακτήσουν το σκότος όσα αφάνισε κι όσα η μαύρη λαίλαπα συντρίμμια έχει κάνει. Τύμβους πατρώους και ναούς, ιερά, σοφία, έρωτα, λόγο ……………………………………. σηκούς, σπονδύλους και βωμούς, κιονόκρανα και στήλες, τύμβους όλα στην πατρική μας γη τα σώριασαν μ’ ολέθριες συμφορές. Εμπρός λοιπόν όχι επιπόλαια αλλά με σκέψη και με γνώση ας ξεκινήσουμε όλοι εμείς με μια ψυχή κι αγαπημένοι τις ρίζες μας γυρεύοντας και θαρρετά φωνάζοντας: ……………………………………………… Ήλιε Φοίβε, ο πιο γλυκός των αοιδών, ξαναπάρε το ανέσπερο φως σου! Πολυσκεπτόμενη Αθηνά, έλα στον τόπο που τόσο αγάπησες σεβάσμια παρθένα! ………………………………………… Προμηθέα Ιαπετίδη, σπάσε των αλυσίδων τα σκοτεινά κι αφόρητα δεσμά! Χάρισέ μας το ιερόν πυρ και διώξε το βαθύ σκοτάδι από τη χώρα μας! Φως της αυγής το άρρητο φέρε ξανά και στις καρδιές ευδαιμονία. Ήρθε η πολυπόθητη μέρα των ελληνικών αξιών! Άναψε πια το φως! ……………………………………. Έλληνές εσμεν! Σοφίας και παιδείας ημετέρας μετέχοντες αρετάς.

Το ποίημα «Νόστιμον Ελλάνων Ήμαρ» του Στέφανου Κολέττα – Μέλανθου, ακούστηκε κατά τις τελετές Αφής του Προμηθεϊκού Πυρός στον Όλυμπο, κάνοντας την έναρξη των ΙΓ’ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008 και των ΙΔ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2009.  Το απέδωσαν ο Γιώργος Φωτεινός και η Κυβέλη Κώνστα.

Advertisement