«ΙΣΟΒΙΤΕΣ», η νέα ταινία του Μαραγκού. Να την ενισχύσουμε ΤΩΡΑ, κόντρα στα κυκλώματα!

Τα γνωστά κυκλώματα που λυμαίνονται το χώρο του κινηματογράφου και γενικότερα της τέχνης στη χώρα μας, επιδιώκουν να κατεβάσουν την νέα ταινία του Θεόδωρου Μαραγκού «ΙΣΟΒΙΤΕΣ».
Όλα παίζονται αυτή την εβδομάδα. Οι μόνοι που μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την προειλημμένη απόφαση είμαστε εμείς, το κοινό. Με την παρουσία μας στις αίθουσες των κινηματογράφων που προβάλλεται. Γιατί το μόνο που δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τα κυκλώματα στο χώρο του κινηματογράφου, είναι τα εισιτήρια.

Η ταινία του Θεόδωρου Μαραγκού «ΙΣΟΒΙΤΕΣ» προβάλλεται στους κινηματογράφους της Αθήνας
ΕΛΛΗ-ΤΡΙΑΝΟΝ- ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ-ΟΝΕΙΡΟ.

Ο Μαραγκός είναι ο σκηνοθέτης (εκτός των άλλων, π.χ. «Μάθε παιδί μου γράμματα», «Από πού πάνε για τη χαβούζα» κλπ), και του εκπληκτικού σε προβολή του ελληνισμού, σε κριτική του σκοταδισμού της εκκλησίας, σε ανάδειξη του πολιτισμού των αρχαίων προγόνων μας, σε αισθητική και σε ομορφιά BLACK Μπεεε.

Η νέα ταινία του Μαραγκού «ΙΣΟΒΙΤΕΣ» αποτελεί σάτιρα της νεοελληνικής ρωμαίικης κοινωνίας. Μέσα από την ιστορία ενός φουκαρά φορτηγατζή κι ενός τύπου που αποζητά μοναχικά ν’ αντισταθεί στη ρεμούλα και την ηθική κατάπτωση της εξουσίας (πολιτικής και οικονομικής).

Η ταινία πρωτοπαίχθηκε στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 2008 και άρεσε πολύ στον κόσμο που την παρακολούθησε. Οι θεατές γέλασαν με την καρδιά τους και την καταχειροκρότησαν. Το ίδιο άρεσε και στην πρεμιέρα, που έγινε στον κινηματογράφο ΕΛΛΗ στις 3 Μαρτίου 2009.

Παρ΄ όλο τον ενθουσιασμό του κόσμου η ταινία δέχθηκε μεγάλη επίθεση απ’ αυτούς που θέλουν να ελέγχουν εξ ολοκλήρου τον χώρο του κινηματογράφου. Τα μεγάλα γραφεία αρνήθηκαν να την προβάλλουν στα πολυκαταστήματα που διαθέτουν. Κι όταν η ταινία βγήκε σε τέσσερις κινηματογράφους, που αυτή την σαιζόν είναι έξω απο τα μεγάλα κυκλώματα, άρχισαν να την βρίζουν και να της επιτίθενται λυσσασμένα μέσα απο τις στήλες της κριτικής, των περιοδικών και των εφημερίδων που διαθέτουν.

Ολος αυτός ο πόλεμος κατά της ταινίας γίνεται επειδή βεβαίως  την έχει γράψει και την έχει σκηνοθετήσει ο Μαραγκός ο οποίος κάθε φορά που εμφανίζεται και προσφέρει γέλιο, αυτοί παθαίνουν πανικό. Γιατί δε μπορούν να γελάσουν επειδή στερούνται χιούμορ. Και αυτό, να μη ξεχνάμε, είναι το χαρακτηριστικό της εξουσίας.

Ο πόλεμος όμως γίνεται κυρίως για τις ιδέες που περιέχει η ταινία, τις οποίες αυτοί θέλουν να τις εξαφανίσουν. Λυσσάνε που ο κόσμος χειροκροτεί αυτές τις ιδέες. Στην ουσία αυτή η επίθεση που δέχεται η ταινία, είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης που δέχεται η Παιδεία κι ο Ελληνικός Πολιτισμός.

Η τύχη της ταινίας κρίνεται αν θα συνεχίσει να παίζεται σ’ αυτούς τους κινηματογράφους, μέχρι την Κυριακή το βράδυ.
Αν πάει κόσμος, θα συνεχίσει να παίζεται και την άλλη εβδομάδα.

Βέβαια μέσα απο τις στήλες των εφημερίδων και  των περιοδικών τους υπάρχουν και κάποιοι σοβαροί κριτικοί.                                           .

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
Η φυλακή φέρνει αντιμέτωπους δύο άντρες που βλέπουν την ελευθερία τους με εντελώς διαφορετική ματιά. Απολαυστική κωμωδία με δύο το ίδιο απολαυστικές ερμηνείες.

Ο Θόδωρος Μαραγκός είναι, μαζί με τον Δήμο Αβδελιώδη και τον Νίκο Αλευρά, από τους λιγοστούς εκείνους σκηνοθέτες που, παρά τις μόδες και τα διάφορα ρεύματα, ακολουθούν έναν δικό τους, μοναχικό, συχνά δύσκολο δρόμο. Σε μια σειρά ταινίες, από το «Από πού πάνε για τη χαβούζα;» μέχρι το «Black Μπεε», ο Μαραγκός δεν έπαψε να διακωμωδεί και να σατιρίζει τα κακώς κείμενα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Παρόμοιος είναι και ο στόχος της νέας κωμωδίας του «Ισοβίτες». Πρωταγωνιστές δύο εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα άντρες. Ο ένας (ένας απολαυστικός Σπυριδάκης) αγανακτισμένος από όσα βλέπει να συμβαίνουν γύρω του, αποφασίζει να κλειστεί εθελουσίως στη φυλακή για ν’ αποδείξει πως σε μια περίοδο όπου κυβέρνηση και πολιτικοί καταδυναστεύουν τους πάντες και τα πάντα, καλύτερα είναι να βρίσκεσαι στη στενή παρά έξω. Ο άλλος (ένας το ίδιο απολαυστικός Μουρίκης), που ζει κυριολεκτικά στο δρόμο, μεταφέροντας μες στην νταλίκα του προϊόντα από την επαρχία στην κεντρική αγορά, και που δεν μπορεί να μείνει δευτερόλεπτο στη φυλακή, βρίσκεται, αν και αθώος, ισοβίτης με τον άλλο, κι ο μόνος τρόπος για να βγει είναι ν’ αποδείξει γιατί αξίζει η ελευθερία του.

Ο Μαραγκός ακολουθεί τους δύο πρωταγωνιστές του στην παράλληλη πορεία τους, μέσα από μια σειρά σκηνές με χιουμοριστικά απρόοπτα, με στόχο να αναδειχθούν η ασυναρτησία, ο δογματισμός, η αδιαφορία αλλά και η κοινωνική καταπίεση -από τις πιο απολαυστικές σκηνές, εκείνη με τους δύο κυνηγούς που ψάχνουν για θήραμα σ’ ένα καμένο δάσος ή εκείνες με τον Σπυριδάκη να σκαρφίζεται διάφορους τρόπους για να επιστρέψει στη φυλακή. Αν σας αρέσει το χιούμορ -κάτι που χρειαζόμαστε ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες μέρες- η ταινία είναι για σας. Χιούμορ που, σύμφωνα με το σκηνοθέτη της, είναι «άρρηκτα δεμένο με το περιεχόμενο της ελευθερίας». Μιας ελευθερίας που διαρκώς συρρικνώνεται γύρω μας.

Νεκτάριος Σάκκας
www.cinemanews.gr
Η νέα ταινία του Θόδωρου Μαραγκού έχει την τύχη να πετυχαίνει τους Σπυριδάκη και Μουρίκη σε φοβερά κέφια. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο δίνει ρέστα σε δύο απολαυστικότατες ερμηνείες που από μόνες τους αποτελούν τα κυριότερα θεμελιώδη συστατικά των ‘Ισοβιτών’. Όντας πλήρως εναρμονισμένοι με το πνεύμα της ταινίας, συμβάλλουν τα μέγιστα ώστε να μεταδίδουν με κάθε δυνατό τρόπο την ευφάνταστη διακωμώδηση και την έντονα κριτική διάθεση απέναντι στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας, την υποκουλτούρα, την αδυσώπητη καθημερινότητα και προπαντός τη σχετικότητα που χαρακτηρίζει την ελευθερία ως έννοια. Πέραν όμως των δύο κεντρικών ηρώων, ικανοποιητική προσοχή έχει δοθεί και στους περιφερειακούς χαρακτήρες όπου συναντάμε μερικές ακόμα δυνατές παρουσίες, όπως εκείνης του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη στο ρόλο του σκληροτράχηλου ρατσιστή μπάτσου.

Οι «Ισοβίτες» του Μαραγκού διακρίνονται πρωτίστως για το χαλαρό και ειλικρινές τους ύφος και την οξυδέρκεια του χιούμορ μέσα από θανατηφόρες ατάκες και καυστικούς διαλόγους. Μιλούν με χαρακτηριστική άνεση την αργκό, χωρίς να υποκρίνονται αλλά και χωρίς να αυτολογοκρίνονται, παρουσιάζοντας θαυμαστή ωριμότητα στη χρήση υβρεολόγιου που σε καμία περίπτωση δε θυμίζει συνηθισμένες ελληνικές κωμωδίες υστερικού τύπου.

Ο Θεόδωρος Μαραγκός κατάγεται απο τα Φιλιατρά της Μεσσηνίας. Διαβάστε το βιογραφικό και την φιλμογραφία του σκηνοθέτη στο Filiatra News

Βεβαίως είναι γεγονός οτι η αλλοίωση της αισθητικής πολλών νεοελλήνων από την ψευδοκουλτουριάρικη «προβληματική» κι απο τα χολυγουντιανά προϊόντα, καθορίζει και την αρνητική κριτική τους για την ταινία αυτή.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που βλέπουν κινηματογράφο με μάτια αυθεντικά, πηγαία και χωρίς ψευδοκουλτουριάρικες ή αμερικάνικες παρωπίδες. Διαβάστε τι έγραψαν στο Αθηνόραμα πολλοί θεατές που την είδαν:

ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΓΚΑΝΑΣΟΥ
Μετά το «Μάθε παιδί μου γράμματα» έζησα μία συναρπαστική ταινία, με πηγαίο, λαϊκό και άμεσο χιούμορ, όχι λαϊκίστικο και «θολοκουλτουριάρικο». Εκατό και κάτι λεπτά γέλιου και διασκέδασης. Κι ενώ γελάς και διασκεδάζεις συγχρόνως καλείσαι να δεις αντικατοπτρισμένη στην οθόνη μια πραγματικότητα της καθημερινής ζωής που έντονα σε προβληματίζει και επειδή σε πνίγει την προσπερνάς αφού όλοι σχεδόν προσπαθούν με τα πανίσχυρα μέσα που διαθέτουν να στην αποκρύψουν. Ένα μεγάλο εύγε στον Θόδωρο Μαραγκό και στους άξιους ηθοποιούς που υλοποίησαν τις σκέψεις του. Μας έκανε να διασκεδάσουμε αφάνταστα, να μην φύγουμε από την αίθουσα «κατσούφηδες» και να θυμηθούμε ότι έχουμε μυαλό κι αυτά που καθημερινώς συμβαίνουν σωστά τα κρίνουμε οι ίδιοι παρόλο που δεν συμφωνεί ή επίσημη κατευθυνομένη «σκέψη» μας.

Παναγιώτης Μητροπέτρος, Λυκειάρχης
Η ταινία «Ισοβίτες» του μεγάλου Σκηνοθέτη Θόδωρου Μαραγκού είναι από εκείνες, που δεν ξεχνιούνται. Δεν ανήκει ούτε στις ψευτοκουλτουριάρικες, αλλά ούτε και στις θολοκουλτουριάρικες. Με γρήγορους ρυθμούς, έξυπνους διαλόγους, έξοχη ηθοποιϊα, υπέροχη μουσική και θαυμάσια σκηνοθεσία, θέτει καίρια ερωτήματα στον θεατή και κυρίως τον υποχρεώνει μέσα σε αβίαστο γέλιο και ψυχική ευφορία να σκεφθή: Αλήθεια, γιατί αξίζει η ελευθερία μας; Είμαστε άξιοι να είμαστε ελεύθεροι ή σπαταλάμε την ελευθερία μας σε ανόητα και ανούσια πράγματα; Εγώ είδα την ταινία δύο φορές, μία στο «Ολύμπιον» στην Θεσσαλονίκη και μία στο «Έλλη» στην Αθήνα και θα ξαναπάω να την δω. Τέτοιες ταινίες είναι σπάνιες, γιατί είναι ταινίες από το περίσσευμα της ψυχής.

Δρ. Ευστράτιος Σουμπασάκης, C.E.M.
O Θόδωρος Μαραγκός πάλι μεγαλουργεί. Με την ταινία αυτή συνδέει την Πραγματικότητα, την Αλήθεια, με την Τέχνη! Μέσα από αυτή την «κωμωδία» αφυπνίζει τον θεατή και τον φέρνει στον κόσμο της καθημερηνότητας και μεγαλείου! Δεν ωραιοποιεί. Δείχνει το μεγαλείο της Αλήθειας! Έρχεται μετά από μια σειρά κι άλλων επιτυχιών (Μάθε Παιδί μου Γράμματα, Black Μπε, …) και παρουσιάζει σωστά την κατάσταση που ζούμε με καλλιτεχνική υπεροχή! Εύγε κι ευχαριστώ Θόδωρα!

ioanna_s
….. Πραγματικά το 1 αστεράκι του Αθηνοράματος δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα… Ο λόγος για τον οποίο διάλεξα την ταινία παρά την κακή κριτική ήταν οι δύο πρωταγωνιστές τους οποίους εκτιμάω ιδιαίτερα. Ευτυχώς !
Δομή και υπόθεση υπήρχε και ιδέες και χιούμορ. Περάσαμε καλά.

Θοδωρής
Γιατί η κριτική τού Αθηνοράματος μού φαίνεται λίγο προκατειλημμένη ;
Η ταινία είναι κλασικός καλός Μαραγκός, όπως τον ξέρουμε δεκαετίες.
Εντάξει, είναι γνωστό ότι ο Μαραγκός ήταν πάντα έξω από το ψευτοκουλτουριάρικο κατεστημένο τού μεταπολιτευτικού νεοελληνικού κινηματογράφου, κάτι που τού έχει κοστίσει έλλειψη προβολής (την οποία άλλοι -ξέρουμε ποιοί- απολαμβάνουν δυσανάλογα πολύ) και αρκετό «θάψιμο». Αλλά φαίνεται ότι τώρα θα πρέπει να υποστεί και την καλά κρυμμένη εμπάθεια της περίτεχνης «κριτικής».

Αθανασιος Μπαλάσης
Πολύ καλή ταινία. Ευχάριστη και με έξυπνο Χιούμορ. Σκιαγραφεί τους χαρακτήρες της με άριστο τρόπο και με μια πλοκή που συναρπάζει το κοινό. Αφήνει με το τελος της μια ευχάριστη αίσθηση στον θεατή.
‘Αριστη προσπάθεια.

[ανώνυμος]
Υπέροχη τανία, που βγάζει πολύ και αυθόρμητο γέλιο. Κρίνει τον τραγέλαφο της νεοελληνικής πραγματικότητας, αναδύοντας όμως μιά αισιοδοξία.
Μιά ταινία με άποψη, όπως όλες εξ άλλου οι ταινίες του Θόδωρου Μαραγκού.
Μετά το Black Μπέεε, μια ταινία σταθμό για μένα, ήρθαν τώρα οι «Ισοβίτες».
Εύγε κ. Μαραγκέ!
Γιάννης Λάζαρης
info@freeinquiry.gr
=================
Αντιγράφω από ένα παλαιότερο άρθρο:
Μετά τη μεταπολίτευση o Eλληνικός κινηματογράφος εκφράστηκε με κάποιες ταινίες, κυρίως με το «Θίασο» του Αγγελόπουλου. Μέχρι εκεί όμως. Όποιες ταινίες έκαναν μετά οι καλλιτέχνες αυτού του είδους επαναλάμβαναν τα αρνητικά του «Θιάσου». Μακρινά αργά πλάνα, συμβολισμούς με δήθεν βαθυστόχαστο περιεχόμενο κι αισθητική της συννεφιάς σε μιά χώρα του Ήλιου.
Αυτόν τον κινηματογράφο όμως, που έγινε γνωστός ως «κουλτουριάρικος», ενώ το ελληνικό κοινό τον απέρριψε, εν τούτοις πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι όχι μόνον τον στήριξαν, αλλά προσπάθησαν να τον επιβάλουν με το ζόρι. Όσοι αντέδρασαν -το μεγαλύτερο μέρος του κοινού- τους είπαν καθυστερημένους, που δεν καταλάβαιναν την υψηλή αυτή -ευρωπαϊκού επιπέδου- τέχνη.
Τελικά αντί αυτός ο μή αποδεκτός από το κοινό κινηματογράφος να οδηγηθεί στο περιθώριο στηρίχτηκε κι έγινε εξουσία. Αποφασιστικό ρόλο έπαιξε βέβαια κι η τηλεόραση με την εμφάνιση της οποίας το μονοπώλιο του παλιού εμπορικού κινηματογράφου τελείωσε κι οι έλληνες παραγωγοί ενδιαφερόμενοι κυρίως να μην χάσουν τα χρήματά τους σταμάτησαν να παράγουν ταινίες.
Διαβάστε την «Οδύσσεια του νεόυ Ελληνικού κινηματογράφου» στο Διαδικτυακό περιοδικό ελεύθερης πρόσβασης περιοδικό «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ»
http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=325
γιατί το «Κύκλωμα» μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση κυνηγάει κάθε ελεύθερη αναξάρτητη φωνή, κάθε καλλιτέχνη σαν τον Μαραγκό, που τολμά να ορθώσει το ανάστημά του ταράζοντας τα λιμνάζοντα δυσώδη ύδατα της ελληνικής κινηματογραφικής πραγματικότητας.

Γιάννης Γκ.
Μία ακόμη καταπληκτική ταινία του Θόδωρου Μαραγκού. Μια καλοφτιαγμένη κωμωδία. Εγώ και η σύντροφός μου την απολαύσαμε από την αρχή μέχρι το τέλος. Διασκεδάσαμε, γελάσαμε με την καρδιά μας και ταυτόχρονα προβληματιστήκαμε με τα σύγχρονα κοινωνικά θέματα που τόσο εύστοχα θίγει. Όπως συνέβη και με το «Μάθε παιδί μου γράμματα» του Θ.Μαραγκού έτσι πιστεύω και την νέα ταινία του «ΙΣΟΒΙΤΕΣ» γρήγορα θα την αναζητήσουμε για να την ξαναδούμε.

Αλεξάνδρα
Οταν μιλάμε για ελληνικό κινηματογράφο, πρέπει να ξέρουμε και τις συνθηκες κατω από τις οποίες γίνεται. Απαιτείται ηρωϊσμός, οραμα & αυταπάρνηση για παραγωγές με μπατζετ σαν της ταινίας αυτής, που τελικώς ήταν φρέσκεια, γνήσια και αυθεντική, μια λαϊκή κωμωδία με εξαίσιες ερμηνίες από τους δύο πρωταγωνιστές, που σου χαρίζουν αφθόρητο γέλιο. Αφήστε τις κουλτουροαηδίες και μη δαγκώνεται, γιατί αν την είχε κάνει ξένος σκηνοθέτης, άλλα θα λέγαμε!

turbo 4
Αυθεντική ταινία με πολύ γέλιο.

[ανώνυμος]
προτείνω να αναλογιστούμε για κάποιες κριτικές όπως του Βήματος ή της Καθημερινής (που είναι γνωστό στην κιν/φική πιάτσα ότι λειτουργούν ως δούρειος ίππος του Αγγελόπουλου ) κατακεραυνώνουν κάθε φωνή που δεν είναι αρεστή και δημιουργούν κλίμα εναντίον της. Ο Μαραγκός δεν είναι Μπουνιουέλ. Αλλά είναι μια γνήσια λαϊκή φωνή του εγχώριου κιν/φου περισσότερο συνεπής από πολλούς δήθεν!!
τώρα για τους κριτικούς που κατηγορούν τον Παπαλιό πως του έδωσε χρήματα ήμαρτον. οι ίδιοι λειτουργούσαν ως μυστικοσύμβουλοι του και του έπλεκαν το εγκώμιο. εκτός αν η σφαίρα επιρροής άλλαξε και ανηφόρισε προς περιοδικό «σινεμά»…

Άστα να πάνε
Δεν συμφωνώ με τον κ. Μήτση – η ταινία και ιδέες έχει και πολύ καλά δομημένο σενάριο. Αν η αισθητική της παραγωγής ήταν λίγο πιο προσεγμένη, θα είχαμε την καλύτερη ταινία του κ. Μαραγκού.

αναποφασιστος
Στο CΙΝΕΜΑG μια Δεσποινα Παυλάκη- «κριτικος» δηλωνει η κυρια- γραφει τα χειροτερότερα!;;;;;;;άλλη ταινια ειδε αυτη; τι παιζει;

Μαρία Σ.
Υπέροχη ταινία. Προτείνω να τη δούνε όλοι. Δεν είναι απλά μια ξεκαρδιστική κωμωδία, είναι πολύ περισσότερα. Αν ήταν ξένη, αμερικάνικη ή κάτι άλλο οι κριτικοί θα την εξυμνούσαν. Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να διαβάζουμε κριτικές και πρέπει να καθόμαστε έξω από τους κινηματογράφους που παίζεται μια ταινία και να ρωτάμε τους ανθρώπους που την είδανε αν είναι καλή κάποια ταινία; Μήπως πρέπει πια να καταργήσουμε τους εμπαθείς, κομπλεξικούς, ή εξυπηρετούντες συμφέροντα κριτικούς που μας καθορίζουν τι θα δούμε. Είδαμε τη γελοιότητα και στα βραβεία στη Θεσσαλονίκη. Η μία ταινία να παίρνει όλα τα βραβεία και να βγαίνει τελικά άλλη καλύτερη ταινία. Αυτό εμένα μου μοιάζει με μοίρασμα της πίτας.
Η ταινία είναι αριστούργημα. Και όταν τελειώνει σε κάνει να ξαναρχίζεις να ονειρεύεσαι. Ευχαριστώ το Θ. Μαραγκό. Θα περιμένω την επόμενη του ταινία με ανυπομονησία.

ΔΗΜΗΤΡΑ
Η ΤΑΙΝΙΑ ΙΣΟΒΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΑΣΗ ΓΕΛΙΟΥ, ΜΕ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ, ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΠΛΑΤΥ ΚΟΙΝΟ!!! ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ, ΕΝΩ «Η ΣΟΥΛΑ» ΚΑΙ «Ο ΛΑΚΗΣ» ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ….!?
ΤΙ ΟΞΥΜΩΡΟ ΣΧΗΜΑ!? ΕΠΙΣΗΣ ΑΛΛΟ ΟΞΥΜΩΡΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ «ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ»! ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΥΣ-ΨΕΥΤΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ-ΨΕΥΤΟΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣ…!Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ ΜΕ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΟΥΣΙΑΣ-ΖΩΗΣ…!

blueblood
Ο Μαραγκός κάνει ταινίες σχεδόν 40 χρόνια τώρα, και του κάνουν πάντα την ίδια κριτική: σεναριο… σκηνοθεσία… ελαφρότητα… λαικισμός… όλα αυτά τα θεωρώ εκτός τόπου και χρόνου. Σε όποιον άρεσαν οι παλαίοτερες ταινίες του θα απολαύσει και αυτή, όποιος δεν γουστάρει το στυλ του Μαραγκού, αφήστε το καλύτερα, ας δει τίποτα άλλο.