Press-Bank 2 – Απολύτως νόμιμοι και έγκυροι οι ελληνικοί γάμοι

Ας τον τρελό στην τρέλα του;
Εντάξει, τον προβοκάτορα όμως;

Είπαμε οτι αν δεν έχουν ηχηρή απάντηση τα καλόπαιδα της Press–Bank, σε λίγο θα δούμε επιχειρήματα παρόμοια γελοία μ’ αυτά που τώρα προβάλλουν για το θέμα των ελληνικών γάμων, να τα μετατρέπουν σε φλάμπουρα και μπαϊράκια απέναντι σε κάθε ενέργεια του χώρου μας! Δεν έχει καμία σημασία γι αυτούς κι ούτε τους ενδιαφέρει αν τα επιχειρήματά τους στηρίζονται πουθενά ή αν είναι βλακώδη (όπως συνήθως είναι). Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να εκθέσουν τον ελληνοπρεπή χώρο απέναντι σε κάθε ανύποπτο, στον μέσο δηλ. αναγνώστη και στον μέσο πολίτη που αποτελεί και την πλειονότητα, με κραυγαλέες εκφράσεις και βροντώδεις «καταγγελίες» σπέρνοντας έτσι την αμφιβολία και την καχυποψία (το «πες πες κάτι θα μείνει» του μακαρίτη δρος Γκαίμπελς θα έπρεπε να το έχουν κάνει προμετωπίδα τους αν ήθελαν να είναι συνεπείς με τις πρακτικές τους: Το Press-Bank αναδεικνύεται σε άξιο μαθητή των μεθόδων του «αείμνηστου»).

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το αν στηρίζονται πουθενά τα επιχειρήματά τους ή αν είναι βλακώδη διότι πουλώντας τρελίτσα με τον χαρακτηριστικό τρόπο που το κάνουν, έχουν προωθήσει επίτηδες για τον εαυτό τους την εικόνα του τρελού του χωριού. Κι είναι γνωστό ότι με τον τρελό συνήθως δίνεις τόπο στην οργή κι αποφεύγεις να τα βάλεις μαζί του γιατί δεν υπάρχει συνεννόηση. Ωστόσο, επειδή εγώ δεν πιστεύω ότι είναι τρελοί παρά κοινοί προβοκάτορες στην υπηρεσία της μερίδας εκείνης του κατεστημένου που μας εμποδίζει να προσεγγίσουμε τον πλούτο που μας κληροδότησαν οι λαμπρότατοι πρόγονοί μας, διότι φοβάται ότι μ’ αυτό τον τρόπο απειλείται η διαιώνιση του παρασιτισμού της (για να χρησιμοποιήσω εκφράσεις του Μάριου Βερέττα απ’ το  περιοδικό «Ο Κήπος του Επίκουρου»), θ’ απαντήσω στις γελοιότητες των «επιχειρημάτων» τους. Όχι βέβαια για ν’ ανοίξω διάλογο μαζί τους, αλλά για να μην έχει κανένας την εντύπωση ότι μπορεί να εκθέτει έναν ολόκληρο ιδεολογικοπολιτικό χώρο και να παραμένει στο απυρόβλητο! Αυτός και τα αφεντικά του!

Τα… επιχειρήματα

Ας ρίξουμε λοιπόν μια σύντομη ματιά σ’ αυτά τα αστεία επιχειρήματα που προβάλλονται απ’ τον εν λόγω δικτυακό τόπο, τα οποία παρά την ένταση, το πλάτιασμα με χλευαστικές έως υβριστικές εκφράσεις και την ιδιορρύθμως κραυγαλέα γλώσσα που χρησιμοποιούν, συνοψίζονταν αρχικά σε ένα και μοναδικό επιχείρημα: Στο ότι οι γάμοι που τελούμε δεν είναι έγκυροι αλλά άκυροι και «έκνομοι» («παράνομοι») διότι τα ζευγάρια που μετέχουν στους γάμους αυτούς, δεν μπορούν να αναγνωριστούν απ’ το ληξιαρχείο.

Η απάντηση που δόθηκε μέσω επιστολής από την Επιτροπή Προμηθείων, διευκρίνιζε ότι οι τελετές των γάμων δεν είναι ούτε έκνομοι ούτε «άκυροι», διότι τα ζευγάρια που προχώρησαν σε γαμήλια τελετή σύμφωνα με το πατρώο τυπικό, ήταν ήδη νόμιμα! Είχαν ήδη δηλ. προβεί σε πολιτικό γάμο, επιθυμώντας εν συνεχεία να προβούν και σε ελληνική τελετή για λόγους που άπτονται της ιδεολογίας των.

.

Για ποια «έλλειψη νομιμότητας» λοιπόν ομιλούμε και για ποια «αναγνώριση εκ του ληξιαρχείου» όταν τα ζευγάρια αυτά των οποίων οι γάμοι τελέστηκαν σύμφωνα με το ελληνικό τυπικό, ήταν ήδη απολύτως νόμιμα έναντι της κείμενης νομοθεσίας περί γάμου και ήταν ήδη εγγεγραμμένα στις ληξιαρχικές αρχές;

Η… «διπλογαμία»!

Το πράγμα όμως δεν έληξε εκεί. Μην έχοντας καμιά ουσιώδη ανταπάντηση μετά από την διευκρίνιση αυτή, χρησιμοποιώντας όμως την ίδια αγοραία γλώσσα και προσβλητική για όλους τους συνέλληνες οι οποίοι έχουν τελέσει γάμους σύμφωνα με το τυπικό της πατρώας παράδοσης καθώς και για τους φορείς που διοργανώνουν αυτές τις τελετές, συνεχίζουν να επιμένουν στα περί «έκνομου» των τελετών εφευρίσκοντας ένα καινούργιο επιχείρημα: στο ότι οι γάμοι που τελούμε είναι λέει… παράνομοι(!) επειδή συνιστούν «διπλογαμία»(sic) λόγω του ότι τα ζευγάρια που τελούν τους γάμους τους σύμφωνα με το πατρώο τυπικό, είναι ήδη παντρεμένα με πολιτικό γάμο!

Κατά συνέπεια, αφού οι γάμοι που τελούμε είναι «παράνομοι» και άρα «ανυπόστατοι», δεν συνιστούν «τελετή» αλλά «αναπαράσταση αρχαίου γάμου».

Νόμιμο το δικαίωμα των συζύγων να προχωρήσουν σε τελετή

Θα πρέπει να τους ενημερώσει κάποιος ότι εδώ και 26 χρόνια, έχουν εκ του νόμου (άρθρο 1 του Ν. 1250/82) το δικαίωμα οι σύζυγοι, μετά τον πολιτικό γάμο τους να τελέσουν και γαμήλια τελετή σύμφωνη με τα λατρευτικά πιστεύω τους!

Η νομοθετική αυτή ρύθμιση έγινε για λόγους συναισθηματικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς που αφορούν τους συζύγους και τις σχέσεις τους με το κοινωνικό τους περιβάλλον. Νόμιμο λοιπόν είναι το δικαίωμα των συζύγων, μετά τον πολιτικό γάμο τους, να προχωρούν και σε γαμήλια τελετή η οποία είναι σύμφωνη με τα ιδεολογικά και θρησκευτικά πιστεύω τους. Και για να γίνει σαφέστερο αυτό σε κάθε σαματατζή και σε κάθε φερέφωνό του, παραθέτουμε από τον ίδιο τον Αστικό κώδικα (άρθρο 1367 ΑΚ όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 1250/82):
«Η τέλεση πολιτικού γάμου δεν εμποδίζει την ιερολογία του ίδιου γάμου κατά τη θρησκεία και το δόγμα των συζύγων».

«Η τέλεση πολιτικού γάμου δεν εμποδίζει την ιερολογία του ίδιου γάμου κατά τη θρησκεία και το δόγμα των συζύγων». Άρθρο 1367 Α.Κ.

.

Με άλλα λόγια, ο ίδιος ο νομοθέτης με ρητή αναγραφή της ρύθμισης στον Αστικό Κώδικα, προβλέπει το νόμιμο δικαίωμα των συζύγων να προχωρούν, μετά την τέλεση του πολιτικού γάμου, και σε τελετή γάμου που να ανταποκρίνεται στα λατρευτικά πιστεύω τους.

.

Άρα απολύτως νόμιμα τελούνται οι ελληνικοί γάμοι με το πατρώο τυπικό, σε ζευγάρια που ήδη έχουν τελέσει πολιτικό γάμο!

.

Αυτή τη ρύθμιση του νόμου, οι ευφάνταστοι «κύριοι» του εν λόγω δικτυακού τόπου την αποκαλούν… «διπλογαμία», ασκώντας στην ουσία κριτική στον νομοθέτη (κατ’ επέκταση στον Αστικό Κώδικα και στην ελληνική νομοθεσία) επειδή δεν συμφωνεί με τις… απόψεις τους και τους νεολογισμούς τους! Αποκαλώντας δε «έκνομες» τις τελετές γάμων που ακολουθούν την τέλεση του πολιτικού γάμου, «κατακεραυνώνουν» τον νομοθέτη διότι προφανώς, αυτοί γνωρίζουν πολύ καλύτερα απ’ αυτόν για το τι εστί νόμιμο και τι έκνομο!

Η πλάκα είναι ότι αυτές τις ασυναρτησίες (περί «διπλογαμίας» και «εκνόμου» της τελετής γάμου που ακολουθεί τον πολιτικό γάμο), οι οποίες τους εκθέτουν ως τελείως γκαγκά, τις προβάλλουν κραυγαλέα μέχρι σήμερα στην ιστοσελίδα τους ως… σοβαρά επιχειρήματα. Οποιοσδήποτε άλλος, αν τύχαινε και έγραφε τέτοιες χοντρές βλακείες, θα ντρεπόταν. Αυτοί δεν ντρέπονται!!

Ως προς τούτο είναι «αξιοθαύμαστοι»!

Νόμιμη η γαμήλια τελετή με το πατρώο ελληνικό τυπικό

Όπως είδαμε, ο νομοθέτης προβλέπει ρητά ότι «Η τέλεση πολιτικού γάμου δεν εμποδίζει την ιερολογία του ίδιου γάμου κατά τη θρησκεία και το δόγμα των συζύγων».

.

Η μόνη προϋπόθεση που απαιτεί ο νομοθέτης ως προς την τέλεση γάμου κατά τη θρησκεία και το δόγμα των συζύγων, είναι η τελετή να υπόκειται στις γενικές διατάξεις περί «γνωστού στην Ελλάδα θρησκεύματος».

.

Η ελληνική λατρεία του δωδεκάθεου ανήκε πάντοτε, νομοτύπως, στα «γνωστά στην Ελλάδα θρησκεύματα», διότι σύμφωνα με όσα παγίως δέχονται η θεωρία του Συνταγματικού Δικαίου και η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων, «γνωστή θρησκεία» είναι κάθε θρησκεία η οποία δεν έχει μυστικά δόγματα και κρυφή λατρεία. Στοιχείο επίσης απαραίτητο της «γνωστής θρησκείας» είναι η φανερή άσκηση των ιερατικών καθηκόντων των θρησκευτικών λειτουργών της.

.

Η ελληνική λατρεία λοιπόν ανήκε ανέκαθεν, σύμφωνα με τη νομική έννοια του όρου, στις «γνωστές θρησκείες», αρκεί όσοι ασκούσαν λατρευτικές τελετές (οι «θρησκευτικοί λειτουργοί» της), να μην τις ασκούσαν κρυφίως και υπό το πέπλο μυστικότητας. «Θρησκευτικός λειτουργός» (ιερέας) δε για την πατρώα θρησκεία είναι ο κάθε λατρευτής, αφού για τους προγόνους μας δεν υπήρχε επαγγελματικό ιερατείο αλλά ο κάθε ένας και η κάθε μία πολίτης αναλάμβανε σε δεδομένη στιγμή χρέη ιερέως ή ιέρειας!

.

Οι γάμοι που τελούμε σύμφωνα με το πατρώο ελληνικό τυπικό, δεν ασκούνται κρυφίως ούτε υπό το πέπλο μυστικότητος, αντιθέτως γίνονται στο φως της ημέρας, έξω στη φύση και κατόπιν δημοσίας ανακοίνωσης, και βεβαίως είναι ελεύθερος να παρακολουθήσει τις τελετές οποιοσδήποτε. Το ίδιο φανερή είναι και η άσκηση των καθηκόντων των ιερέων και ιερειών που λαμβάνουν μέρος σ’ αυτές τις τελετές. Ανταποκρίνονται πλήρως λοιπόν οι γαμήλιες τελετές που διοργανώνουμε, σε όλες τις προϋποθέσεις περί «γνωστού στην Ελλάδα θρησκεύματος». Γι αυτό τον λόγο δεν είχαμε ποτέ καμία ενόχληση νομικής μορφής, αντιθέτως, είχαμε πάντοτε διευκολύνσεις από τα όργανα του κράτους και των διαφόρων υπηρεσιών όσες φορές ζητήθηκε η συνδρομή τους. Η μόνη «ενόχληση» που δεχθήκαμε, ήταν από τους κυρίους του παραπάνω ιστότοπου που εκτός απ’ την ιδιορρυθμία στη γλώσσα, διαθέτουν και ιδιόρρυθμο σκεπτικό ως προς την… ερμηνεία των νόμων!

ΔΕΝ ασκούσε επαγγελματικό ιερατείο τις γαμήλιες τελετές

Παρόλο που ο νομοθέτης καθόρισε επίσης με το Π.Δ. 391/1982 τις λεπτομέρειες για την τέλεση του πολιτικού γάμου, δεν προχώρησε εντούτοις – και πολύ σωστά – στον καθορισμό των ειδικών προϋποθέσεων και όρων για την τέλεση θρησκευτικού γάμου. Τη ρύθμιση του θέματος αυτού άφησε, σύμφωνα με την τελευταία παράγραφο του άρθρου 1367 ΑΚ, στο εθιμικό δίκαιο της καθεμιάς θρησκευτικής κοινότητας, με τη γενική επιφύλαξη να μην αντίκεινται στην ελληνική δημόσια τάξη οι κανόνες σύμφωνα με τους οποίους τελείται η ιεροπραξία στα επί μέρους θρησκεύματα ή δόγματα.

.

Οι ιεροπραξία που τελείται στους ελληνικούς γάμους με το πατρώο τυπικό, δεν αντίκειται στη δημόσια τάξη. Σύμφωνα επίσης με το εθιμικό δίκαιο των προγόνων μας το οποίο ακολουθούμε κι εμείς, κατά την ιερολογία των τελετών ΔΕΝ υπήρχε επαγγελματικό ιερατείο αλλά κατά την τέλεση του γάμου ιερουργούσε ο πατέρας ή η μητέρα των νεόνυμφων ή ο εκτελών χρέη ιερέως κατόπιν εκλογής από το σώμα των πολιτών.

Το ίδιο ακολουθείται και σήμερα στις σύγχρονες τελετές των γάμων με το πατρώο τυπικό.

Επομένως ούτε και στον τομέα αυτόν επιτελούμε κάποια «έκνομη ενέργεια» αλλά αντιθέτως, κινούμαστε μέσα στα πλαίσια του νόμου όπως ο ίδιος ο νομοθέτης τα όρισε. Σεβόμενοι ταυτόχρονα τα ήθη των προγόνων μας χωρίς να απομακρυνθούμε ουδόλως απ’ αυτά.

Κοινωνική εκδήλωση ο γάμος

Ας διευκρινίσουμε όμως κάτι αναγκαίο: ο γάμος ΔΕΝ αποτελεί μια καθ’ αυτό «θρησκευτική» εκδήλωση. Ο γάμος ήταν ανέκαθεν μία ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ εκδήλωση. Καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα πήρε ο γάμος μόλις τον 10^ο μ.Χ. αι. με «νεαρά» (νόμο) του Λέοντος ΣΤ’ Σοφού, και από τότε εγκολπώθηκε κι αυτός ο τομέας της ζωής μας από την εκκλησία εντασσόμενος απόλυτα μέσα στις χριστιανικές λειτουργίες και υποχρεώσεις. Όποιος λοιπόν νομίζει ότι ο γάμος είναι απολύτως θρησκευτική εκδήλωση, δεν αναπαράγει παρά πρακτικές του μονοθεϊσμού.

.
Αρνούμαστε να αναπαράγουμε τέτοιες πρακτικές. Για τους προγόνους μας ο γάμος ήταν πρωτίστως κοινωνική τελετή. Κι όπως κάθε τελετή της κοινωνικής ζωής ήταν αδιάσπαστα ενωμένη με την λατρεία και τις δεήσεις προς τις θεότητες οι οποίες συμβόλιζαν τη συγκεκριμένη αναφορά, έτσι και στις γαμήλιες τελετές απευθύνονταν δεήσεις στις προστάτιδες θεότητες του γάμου, του έρωτα, της γονιμότητας, της λοχείας κλπ (Δίας, Ήρα, Εστία, Αφροδίτη, Πειθώ, Άρτεμις, Απόλλων, Μούσες).

Οι δεήσεις αυτές, οι προσφορές και η επίκληση προς τις θεότητες για να παράσχουν τη χάρη τους και την ευμένειά τους προς τους νεόνυμφους, αποτελούν το λατρευτικό τμήμα της γαμήλιας τελετής. Αδιάσπαστα ενωμένο μαζί του είναι όλο το υπόλοιπο τμήμα (πομπή, τραγούδι του Υμέναιου, οι δηλώσεις των νεονύμφων, η αναφορά στους προπάτορες, η προσφορά γλυκισμάτων με αρχαιοελληνικές συνταγές, η χαρά που ακολουθεί κλπ), καθιστώντας την όλη τελετή μια ολοκληρωμένη κοινωνική εκδήλωση. Με αδιάσπαστα ενωμένα όλα τα στοιχεία της, διότι για τους προγόνους μας όλα αυτά συναποτελούσαν ένα όλον!

Αυτό το όλον αναπαράγουμε στις γαμήλιες τελετές και σε όποιες άλλες εκδηλώσεις διοργανώνουμε, φροντίζοντας όλα τα στοιχεία να ανταποκρίνονται όσο το δυνατόν ακριβέστερα σ’ αυτά των προγόνων μας – λαμβάνοντας τις πληροφορίες μέσα από τα σπαράγματα που έχουν διασωθεί μετά από τη λαίλαπα των καταστροφών που υπέστησαν επί αιώνες συγγράμματα, εικαστικά αριστουργήματα και παραστάσεις.

«Αναπαράσταση» ή «τελετή»;

Όταν λοιπόν αναπαράγεις μία τελετή φροντίζοντας όλα τα στοιχεία της να ανταποκρίνονται όσο το δυνατόν ακριβέστερα σ’ αυτά της αντίστοιχης προγονικής, σαφώς φροντίζεις για την όσο το δυνατόν ακριβέστερη αναπαράσταση της προγονικής τελετής ώστε η σύγχρονη τελετή να επιτελέσει το σκοπό της.

Το να τοποθετούμε σε αντιπαράθεση τον όρο αναπαράσταση (που υποδηλώνει την πιστή απεικόνιση) με τον όρο τελετή (που σημαίνει το σύνολο των τυπικών ενεργειών για μια ορισμένη εκδήλωση), είναι ανόητο εφόσον το σύνολο των τυπικών ενεργειών μιας ορισμένης τελετής, πρέπει να ανταποκρίνεται στην πιστή απεικόνιση της προϋπάρχουσας!

Ποιος βαθμός διανοητικής υστέρησης λοιπόν μπορεί να διακατέχει κάποιον που επί μέρες ωρύεται να του ξεκαθαρίσουν οι διοργανωτές αν κάνουν τελετή ή αν κάνουν αναπαράσταση; Τοποθετώντας απριόρι την μία έννοια σε πλήρη αντιπαράθεση με την άλλη;

.

Η τελετή του «Ιερού Νιπτήρος» (το πλύσιμο των ποδιών των παπάδων από τον μητροπολίτη, των καλογέρων από τον καθηγούμενο κλπ) στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στην Πάτμο και σε εκατοντάδες άλλες ορθόδοξες εκκλησίες και επισκοπές, είναι τελετή ή αναπαράσταση του πλυσίματος των ποδιών των μαθητών απ’ τον Χριστό; Αν είναι αναπαράσταση, γιατί επισήμως αποκαλείται «τελετή του Ιερού Νιπτήρος»; Αν είναι τελετή, γιατί επισήμως αποκαλείται και «αναπαράσταση του Ιερού Νιπτήρος»;

Η αποκαθήλωση του Χριστού (αφαιρώντας τα καρφιά και κατεβάζοντας την ανάγλυφη εικόνα του απ’ τον σταυρό στις εκκλησίες), είναι τελετή ή αναπαράσταση της αποκαθήλωσης; Η περιφορά του επιταφίου είναι τελετή ή αναπαράσταση της πορείας καθ’ οδόν προς την ταφή; Αν είναι τελετές, γιατί επισήμως οι  τελετές αυτές αποκαλούνται από την εκκλησία «αναπαράσταση των παθών του Χριστού»; Αν είναι αναπαραστάσεις, γιατί επισήμως αποκαλούνται και «τελετές»;

.

Παρ’ όλες αυτές και πλείστες άλλες αναπαραστατικές τελετές που τελεί εδώ και αιώνες η ορθόδοξη εκκλησία, δεν είδαμε ποτέ τους υπεύθυνους της εν λόγω ιστοσελίδας να ωρύονται ή να χλευάζουν απαιτώντας από την εκκλησία να ξεκαθαρίσει αν οι εκδηλώσεις της αυτές αποτελούν «τελετές ή αναπαραστάσεις». Και πολύ σωστά βέβαια διότι θα ήταν ένα ανόητο ερώτημα. Οι αναπαραστάσεις στα πλαίσια μιας τελετής δεν υπηρετούν παρά τους σκοπούς της τελετουργίας. Και δεν νοείται τελετή χωρίς αναπαραστατικές αναφορές, σε κανένα δόγμα και σε καμία λατρεία.

.

Στην περίπτωση όμως των ελληνικών γάμων με το πατρώο τυπικό, οι υπεύθυνοι της εν λόγω ιστοσελίδας δεν διστάζουν να απαιτούν εδώ και μέρες να απαντήσουμε αν τελούμε… τελετές ή αναπαραστάσεις! Παρόλο που η Επιτροπή Προμηθείων τους έδωσε αναλυτικές εξηγήσεις, αυτοί συνεχίζουν να επανέρχονται με κραυγές και φανφάρες, μεταφέροντας κάθε μέρα σε καινούργια σελίδα το ερώτημα και κινδυνεύοντας να ξελαρυγγιστούν από την ένταση!

.

Easy παιδιά, χαλαρώστε, μη φωνάζετε, θα γεράσετε γρήγορα και μετά ποιον θα βρουν για να σας αντικαταστήσει στο ρόλο σας; Νομίζετε ότι τόσο εύκολο είναι να βρεθούν γκαιμπελίσκοι με τέτοια εμπειρία όπως αυτήν που έχετε συσσωρεύσει εσείς;

.

Επειδή όμως λυπάμαι να σας βλέπω να ωρύεστε και να χτυπιέστε έτσι, ας σας δώσω εγώ μια απάντηση μια που συμμετέχω σ’ αυτές τις εκδηλώσεις μπας και σας βοηθήσει να κουλάρετε.

Λοιπόν, οι εκδηλώσεις μας αποτελούν τελετές. Αποτελούν και αναπαραστάσεις. Αποτελούν και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχούλα σας!

.

Μη μου κακοκαρδίζεστε μόνο… Και μη μου παρακουράζεστε και πάθετε κάνα λουμπάγκο. Την ξέρετε την παροιμία: Βάλαν τον τρελό να χέσει κι έκατσε και ξεκωλιάστει.

.

Κι όπως λέει ο λαός: ή παπάς – παπάς, ή προβοκάτωρ – προβοκάτωρ…

.

Η συνέχεια με το σύντομο ιστορικό των γεγονότων εδώ: Press-Bank 3 – Το αυγό του φιδιού

.